Bir haberle yandı yüreklerimiz…
Bir uçağın sessizliğe gömüldüğü o an, gökyüzü bile ağladı sanki.
Ateş düştü ülkemin hanelerine…
Anaların yürekleri yangın yeri…
Yine vatanın evlatları düştü toprağa, yine bayraklar yarıya indi
ama yürekler hep dik kaldı.
Çünkü onlar, bu toprakların nefesi oldular.
Şehitlik; sadece bir ölüm değil, ölümsüzlüğün en onurlu halidir.
Bir anne evladının kokusunu yastığa sinmiş bulur, bir eş boş
kalan sandalyeye bakar, bir çocuk ise “babam gelecek” umuduyla pencerede kalır…
Ama biz biliriz ki, o kahramanlar bu milletin kalbinde hiç
eksilmeyen bir yer edinirler.
Gökyüzünde parlayan her yıldızda onların adı yankılanır.
Rüzgârın her dokunuşunda, dalgalanan her bayrakta onların nefesi
vardır.
Bu vatan, onların alın teriyle, cesaretiyle, kanıyla
yoğrulmuştur.
Bugün biz susuyoruz, ama sessizliğimiz bir dua gibi yükseliyor
göklere:
“Mekânınız cennet, ruhunuz şad olsun kahramanlarımız…”
Bir gün hepimiz gideceğiz; ama bazıları gidip de kalmayı
başarır.
Onlar, gök kubbede yankılanan o ölümsüz sedadır.
Bizler onların emaneti olan bu vatanda nefes alıyorsak,
bilmeliyiz ki;
“ŞEHİTLER ÖLMEZ, VATAN BÖLÜNMEZ.”
Yüreğimizdeki bu sönmeyen ışık, bize daima o kahramanları hatırlatacaktır.
✍️ Özlem Karagöz Uzun
إرسال تعليق