Kendi kitabımı kendim yazıyorum 2024-1
Althea, yeşil kapaklı defterini açtı ve ilk sayfayı okumaya başladı. 16 Şubat 2024 Cuma günü, Nerevia Tıp Fakültesi psikiyatri servisi 103 numaralı odada yalnızdı. Bir gün önce Nerevia’ya gelmişler, muayene olmuşlar ve yatışı bugüne kalmıştı. Aurelia’dan ayrılmak, Althea’nın içini boş bırakmıştı; çocukları, bilinmedik bir yere gidiyormuş gibi hissediyordu. Arabaya binerken yüreğine oturan taş gibi bir ağırlık vardı. Dua etti, sevdiklerini Tanrı’ya emanet etti.
Theron, yanında duran kocası, tüm duygularını içine gömüp sadece yola odaklanmıştı. Cassian ve Helios ise yeni ortamın karmaşasında sessizce bekliyorlardı. Küçük yeğeni Evoluzione, o anın masum ve tatlı yanını temsil ediyordu.
Aile birkaç yakın arkadaşı ve akrabasıyla birlikte Nerevia’ya gelmişti: Anna, Hicham, Maria, Nathan, Sara, Niko, Giulia, Pietro ve Laura. Onlarla birlikte yemek yediler, hem güldüler hem ağladılar. Araya mesafeler girse de bir araya gelindiğinde sanki hiç ayrılmamış gibi hissettiren bir sevgi vardı.
Althea, odasına dönüp eşyalarını yerleştirdi. Sıvı sabun, havlu ve tüm kişisel eşyaları dikkatle incelendi. Her türlü kesici delici alet yasaktı. Banyoda lavabo, klozet ve duş başlığı vardı; havlu asacak yer yoktu. Odadaki kuralları Theron’a verdiler, ama Althea hâlâ bazı şeylerin nasıl işlediğini tam anlamamıştı.
Saat başı sigara izni vardı, ama bugüne kadar dışarı çıkarmamışlardı. Hademe, yaşlı bir adam, sigaraları sakladığı yerden verdi ve çıkışını gösterdi. Bahçe büyük ve yemyeşildi; ortada iki kamelya vardı. Bekleme alanındaki sandalyeler, sokaklardaki gibi sırayla dizilmişti.
İlk gün boyunca Althea yalnızdı, ama kapısına kabartma çiçekli bir süs asmışlardı ve yakın gözlüğünü yanına bırakmışlardı. EKG ve ilaç uygulamaları nazikçe yapılmıştı. Günün sonunda Theron ve yakınlarıyla vedalaşırken duygularını kontrol etmeye çalıştı. Kadın hademe koluna girip odasına getirirken, Althea sessizce ağladı ve sonra uyudu.
Özlem Karagöz Uzun
Yorum Gönder