Bazı anlar vardır; dışarıda değil, insanın içinde yağar o sessiz tanecikler. 💫
Kalp, kendini savunmayı bıraktığında, dünyaya bir kelebek gibi dokunur.
Gökyüzünden süzülen, yeryüzüne düşerken sanki kırılgan bir sırrı fısıldayan o
saydam tanecikler gibi... 🌧️
Yavaşça, acele etmeden, kabalıktan tamamen uzak bir edayla.
Sanki toprağın yüzeyindeki en minik çatlağı bile incitmekten çekiniyor gibi.
💭 İşte en hakiki sevgi de böyle değil midir?
Gerçekten seven bir kalp, tıpkı o narin iniş gibi, hayata nezaketle dokunur. 🌸
Sesini yükseltmek yerine, bir fısıltının sıcaklığını tercih eder.
Bir şeyi değiştirmeye
ya da dönüştürmeye çalışmak yerine, olduğu hâliyle kabul etmenin huzurunu
sunar.
🕊️ Çünkü seven insan, kelebeğin kanadına dokunur gibi yaklaşır kalplere.
Bilir ki dokunduğu şey yalnızca bir ten değil; bir varoluşun kırılgan dengeleridir.
Onun için sevmek, haddini bilmektir; sınırları ihlal etmeden, sadece varlığıyla
destek olmaktır. 💗
Bu, bir zorunluluk
değil; kalbin doğal ritmidir. 💓
Nezaket, çoğu zaman büyük cümlelerle değil, vazgeçtiğimiz tepkilerde saklıdır.
Birini susturmak yerine dinlemeyi, bir kusuru düzeltmek yerine şefkatle görmeyi
seçtiğimizde, sevginin en saf biçimi görünür. 🌷
Hiddetle değil,
şefkatle yaklaşmak; eleştirmek yerine sadece dinlemek...
🤍Bazen en büyük destek, yalnızca sessiz
bir varoluştur.
Tıpkı o saydam taneciklerin, doğanın derin sessizliğine süzülüşü gibi. 🌬️
Unutmayalım ki, en
güçlü bağlar, en narin ipliklerle örülür. 🪡
Ve bu narin dokunuş, sevginin kalpte bıraktığı en kalıcı imzadır.
🌿 Belki de gerçek sevgi, kimseye sahip
çıkmak değil; birine yer açabilmektir.
Sessizlikte büyüyen o incelik, hem kendimizi hem karşımızdakini özgür kılar. 🦋
🌺 Şimdi etrafınızdaki
dünyaya bakın. 🌍
Ve hayatınızdaki her şeye, o göksel suların toprağa süzülüşündeki saygı ve
sessizlikle yaklaşmayı deneyin.
Çünkü;
Sevgi, gürültüde değil, nezaketin o yumuşak fısıltısında gizlidir. 🌙💫
✍🏻 Özlem Karagöz Uzun
Yorum Gönder